σκορπολογίες....

Νήστεψα την παρουσία σου μέρες, μήνες, χρόνια.

Τράφηκα απ’ την προδοσία σου ώρες, λεπτά , εποχές.
Ο χρόνος αμείλικτος,  μετρά το πέρασμα του ,
 τρυπώντας επιλεκτικά τα σημεία της μνήμης -σαν το σαράκι το παλιό έπιπλο-
Η πραγματικότητα των αισθημάτων, ανυπαρκτη.
Καμιά έρωτος απάντηση, δεν  καλύπτει την απόσταση των λέξεων.
Σε εντοπίζω, κάπου χαμένο, με ξαπλωμένη δίπλα σου τη σιγουριά.
Ντυμένη ελαφρά, ,
προσμένω να φαγωθούν και αυτά τα λίγα ρούχα ,
 που καλύπτουν  της ψυχής τη γύμνια.
Φανατικός ακολουθητής σου, πιστός σταυρωτής σου.
Πόσα καρφιά να σου αγοράσω ;

 σε τι τιμή- με ποιο κόστος και ποια η αξία;
Και όταν εσύ τα κρατήσεις, σε πόσα σημεία να τα μπήξω να σε πονέσει;
Εσενα
Εσύ, Μεσσίας ή Ιούδας ;
-Βαραββάς-

Εγω, Επικριτής ή Σωτήρας;
-απλώς παράπλευρη απώλεια-

Η σχετικότητα των πράξης, σου χτυπά το τζάμι  γιατί κρυώνει έξω στην καταιγίδα των όσων έχουμε νιώσει.